Η Εκκλησία του Χριστού τη μέρα της Πεντηκοστής στην Ιερουσαλήμ, ξεκίνησε με μετάνοια. Όταν ο απόστολος Πέτρος κήρυξε το Σταυρό του Χριστού, το πλήθος ήλθε σε μετάνοια και πίστεψαν και βαπτίστηκαν.
Η Εκκλησία ΔΕΝ δημιουργήθηκε από απόσχιση από κάποιο άλλο σώμα - πράγμα πολύ συνηθισμένο στους κατοπινούς αιώνες και κύρια στις μέρες μας κυρίως στις Διαμαρτυρόμενες ομάδες.
Αυτός είναι και ο λόγος που στην πρώτη Εκκλησία υπήρχε αγάπη του ενός για τον άλλο και όλοι μοιράζονταν τα πάντα κια υπήρχε αληθινή κοινωνία μεταξύ των αδελφών.
Όταν όμως έχει υπάρξει απόσχιση, τότε υπάρει, μίσος, θλίψη και πόνος και μόνο η αγάπη δε μπορεί να κατοικήσει στις καρδιές των "πιστών".
Αυτός είναι και ο λόγος που η πρώτη Εκκλησία (και κάθε υγιής εκκλησία ανά τους αιώνες) γεννούσε νέα μέλη χωρίς να τα κλέββει από αλλού κατηγοροώντας τους άλλους.
Αντίθετα στη σημερινή Εκκλησία μετά από τόσους διαχωρισμούς και αποσχίσεις, μάχες ακι διενέξεις, το μόνο που υπάρχει είναι στειρότητα!
Και έτσι, αντί να γεννώνται νέοι πιστοί του Χριστού, έχουμε αερομεταφερόμενους που πανε "δια του Πνεύματος" από τη μία σύναξη στην άλλη ψάχνοντας απεγνωσμένα για κάποιο μέρος όπου αληθινά η αγάπη του Χριστού είναι βίωμα και εφαρμόζεται. Ή "δημιουργούνται" προσήλυτοι, οπαδοί, "υιοί της γεένης διπλότεροι ημών".
Πρέπει να ξαναγυρίσουμε στην αρχή - στη μετάνοια. Όσο υπάρχει - αν υπάρχει - καιρός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου