Η ιστορία του Ισραήλ δείχνει μια αλήθεια που συχνά ξεχνάμε, ότι ο λαός στην καλύτερη περίπτωση θα γίνει ό,τι κι ο ηγέτης του. Οι ηγέτες θέτουν το παράδειγμα για το ηθικό ανάστημα του λαού. Ό,τι είδους άνθρωπος είναι ο ηγέτης, το ίδιο θα γίνουν κι όσοι τον ακολουθούν.
Οι Ισραηλίτες, για παράδειγμα, ακολούθησαν το Δαυίδ στη λατρεία του Κυρίου, το Σολομώντα στο χτίσιμο του Ναού, τον Ιεροβοάμ στη δημιουργία και προσκύνηση του χρυσού μόσχου , τον Εζεκία στην ανακαίνιση της λατρείας του Θεού και του Ναού, και πολλούς άλλου βασιλείς στην ειδωλολατρεία.
Δεν είναι φιλοφρόνηση για τις μάζες το ότι καθοδηγούνται τόσο εύκολα από έναν άνθρωπο, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας εδώ και δεν είναι ο σκοπός μας να κρίνουμε ή να καταδικάσουμε. Μας ενδιαφέρει η αλήθεια και η πραγματικότητα είναι ότι οι μάζες στο καλό και στο κακό, ακολουθούν τους ηγέτες τους.
Ένας καλός και ηθικός άνθρωπος μπορεί να οδηγήσει ένα λαό να μεγαλουργήσει κι ένας διεφθαρμένος κλήρος μπορεί να οδηγήσει ένα ολόκληρο έθνος στα δεσμά. Ο Δυτικός Χριστιανισμός σήμερα, είναι αυτό που οι ηγέτες του ήσαν πριν από κάμποσα χρόνια και θα γίνει σε μερικά χρόνια αυτό που οι ηγέτες του είναι σήμερα. Παρόμοια και η τοπική συνάθροιση γίνεται αυτό που είναι ο ποιμένας της.
Η παλιά παροιμία "Το ψάρι βρωμάει απ' το κεφάλι" είναι πάντα επίκαιρη. Και ας θυμηθούμε και τα λόγια του Ιησού Χριστού: "Ο μαθητής δε μπορεί να γίνει μεγαλύτερος από το δάσκαλό του".
Γι, αυτό σκέψου: ποιος είναι ο δάσκαλός σου; Ποιος είναι ο ηγέτης, ο πποιμένας, ο καθοδηγητής σου; Γιατί σ' αυτόν θα μοιάσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου