Ο αληθινός διάκονος δεν είναι ο αυτόκλητος αλλά ο "θεόκλητος", αυτός που έχει λάβει το θείο κάλεσμα πέραν πάσης αμφιβολίας. Από μια μελέτη των Γραφών θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι αυτός που πραγματικά καλείται από το Θεό ποτέ δεν παραδίδεται στο θείο κάλεσμα χωρίς αρκετή απροθυμία. Ο νεαρός που τρέχει με μεγάλη προθυμία στον άμβωνα με την πρώτη ευκαιρία, μπορεί να μας φαίνεται πνευματικός, όμως στην πραγματικότητα φανερώνει την έλλειψη κατανόησής του για την ιερή φύση της διακονίας.
Ο παλιός καλός κανόνας "μην κηρύττεις να μπορείς να το αποφύγεις" έχει μεγάλη ισχύ εδώ - με την ορθή χρήση του βέβαια. Το αληθινό κάλεσμα του Θεού έρχεται με μια επιμονή που είναι αδύνατον να αντισταθούμε ή να αποφύγουμε. Ο Μωυσής αντιστάθηκε στο κάλεσμα του Θεού αλλά τελικά υπέκυψε στον έλεγχο του Πνεύματος μέσα του. Και το ίδιο μπορεί να υποθεί για πολλούς άλλους και μέσα στη Βίβλο και από την εποχή της Βίβλου μέχρι σήμερα.
Η Χριστιανική Ιστορία δείχνει πως πολλοί που αργότερα έγιναν μεγάλοι και γνωστοί εργάτες του Θεού, στην αρχή προσπάθησαν να αποφύγουν το βάρος της διακονίας. Κι από την άλλη δε μπορεώ να θυμηθώ έστω κι έναν προφήτη που να έκανε "αίτηση για εύρεση εργασίας" (εννοώντας τη διακονία).
Ο αληθινός εργάτης απλά παραδίνεται τελικά στην εσωτερική πίεση και το βάρος και την αγωνία που το 'Αγιο Πνεύμα γεννά μέσα στο δικό του πνεύμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου