Κανείς δε μπορεί να κατηγορήσει τους ανθρώπους που φοβούνται. Ο κόσμος αυτή τη στιγμή βαδίζει προς ένα βάπτισμα του πυρός και είτε αυτή είναι η "αρχή ωδίνων" είτε όχι, αυτό το βάπτισμα θα έλθει αργά ή γρήγορα (και φοβάμαι πως μάλλον γρήγορα). Ο Θεός το δήλωσε αυτό μέσω των αγίων προφητών Του από την αρχή της Ιστορίας - δεν πρόκειται να το αποφύγουμε.…. Όμως εμείς οι χριστιανοί δεν είμαστε πολίτες ενός άλλου "βασιλείου"; Δεν έχουμε ένα σκοπό και μια θέση στα σχέδια και στο θέλημα του Θεού πέρα και πάνω από την αβεβαιότητα των καιρών όπου οι άνθρωποι αυτού του κόσμου βρίσκονται παγιδευμένοι; Δε μας έχει δοθεί μια προφητική προ-απεικόνιση αυτών που θα συμβούν πάνω στη γη; Υπάρχει κάτι που μπορεί να μας πιάσει απροετοίμαστους;
Σίγουρα οι Χριστιανοί που μελετούν τη Βίβλο θα 'πρεπε να είναι οι τελευταίοι που θα έδιναν τόπο στην υστερία και τον πανικό. Είναι ελεύθεροι από το παρελθόν, στηρίζονται στο παντοδύναμο χέρι του Θεού και το μέλλον τους είναι και πάλι στα χέρια Του. Ο Θεός υπόσχεται να τους φυλάξει στην πλημμύρα, να τους προστατέψει στη φωτιά, να τους ταΐσει στο λιμό, να τους περιφρουρήσει ενάντια στους εχθρούς τους, να τους κρύψει μέσα στο καταφύγιό Του μέχρι να περάσει ο κίνδυνος, και τελικά να τους δεχθεί στις "αιώνιες μονές" Του.
Αν έχουμε κληθεί να υποφέρουμε, τότε μπορούμε απολύτως να είμαστε σίγουροι ότι θα ανταμοιφθούμε για κάθε πόνο και για κάθε δάκρυ. Από κάτω μας θα βρίσκονται τα αιώνια χέρια Του και μέσα μας η βαθιά βεβαιότητα ότι όλα είναι καλά για την ψυχή μας. Τίποτε δε μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού - ζωή,ή θάνατος, ύψος ή βάθος, υγεία ή ασθένεια, πείνα ή οτιδήποτε άλλο.
Αυτός ο κόσμος είναι μεγάλος και γέρικος και γεμάτος από τα πλάσματα του σκότους, αλλά πουθενά σε όλα τα μήκη και πλάτη του δεν πρέπει να υπάρχει έστω κι ένας αληθινός Χριστιανός που να πρέπει να φοβάται. Και είναι σίγουρο ότι ένας φοβισμένος Χριστιανός δεν έχει κάτσει να σκεφτεί Ποιος είναι ο υπερασπιστής μας.
Μια φοβισμένη Εκκλησία δε μπορεί να βοηθήσει ένα τρομοκρατημένο κόσμο. Εμείς που είμαστε στον ασφαλή τόπο του Κυρίου, θα πρέπει να ζούμε και να ενεργούμε δείχνοντάς το. Εμείς, πάνω από όλους σ' αυτή τη γη θα πρέπει να είμαστε ήρεμοι, γεμάτοι ελπίδα, χαρούμενοι και λαμπεροί. Ποτέ δε θα πείσουμε τον φοβισμένο κόσμο ότι υπάρχει ειρήνη στο Σταυρό, αν συνεχίσουμε να δείχνουμε τους ίδιους φόβους και ανησυχίες με τον κόσμο που μας περικυκλώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου