Δεν υπάρχει σχεδόν τίποτε πιο βαρετό και ανούσιο από τη Βιβλική διδασκαλία που γίνεται για... να γίνεται. Η Αλήθεια χωρισμένη από τη Ζωή δεν είναι αλήθεια, αλλά κάτι άλλο και μάλιστα κάτι λιγότερο.
Κανείς δε γίνεται καλύτερος επειδή γνωρίζει ότι ο Θεός δημιούργησε τον ουρανό και τη γη. Κι ο διάβολος το γνωρίζει αυτό (μάλιστα γνωρίζει όλη τη Γραφή) αλλά παραμένει διάβολος. Κι ο Αχαάβ το γνώριζε κι ο Ιούδας ο Ισκαριώτης. Αλλά αυτό δεν τους άλλαξε.
Κανείς δε γίνεται καλύτερος με το να γνωρίζει ότι ο Θεός αγάπησε τόσο πολύ τον κόσμο ώστε να δώσει το μονογενή Γιο Του για να μας απολυτρώσει. Στην κόλαση υπάρχουν εκατομμύρια που το γνωρίζουν.
Αυτό που θέλω να πω λοιπόν είναι ότι η θεολογική αλήθεια μας είναι εντελώς άχρηστη εκτός κι αν την υπακούσουμε και ενργήσουμε με βάση αυτήν. Ο λόγος της Βιβλικής διδασκαλίας πρέπει να είναι η ηθική επιλογή και η αντίστοιχη δράση μας με βάση αυτήν.
Ο καθένας μας μπορεί (εφόσον τα καταφέρνει κάπως με τα λόγια) να κηρύττει στο μέσο εκκλησίασμα αν τους τροφοδοτεί απλά με γνώσεις και μετά τους αφήνει στην ησυχία τους. Δώσε τους μπόλικη αντικειμενική αλήθεια και μην αναφέρεις ποτέ ότι σφάλλουν και πρέπει να διορθωθούν και όλα θα είναι καλά.
Αν, από την άλλη μεριά, αποφασίσεις να τους κηρύξεις την αλήθεια και απαιτήσεις τηνν εφαρμογή της στις ζωές τους, τότε θα ζήσεις διωγμό. Θα ζήσεις μια δύσκολη ζωή, αλλά θα είναι ένδοξη. Είθε ο Θεός να σηκώσει ανάμεσά μας τέτοιους προφήτες. Τους έχουμε άμεση ανάγκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου