ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5
ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ
Χωρίς αμφιβολία το ποιο σημαντικό σώμα εδώ στη γη είναι η Εκκλησία του Θεού την οποία εξαγόρασε με το ίδιο Του το αίμα. Δυστυχώς όμως η λέξη "εκκλησία" έχει αποκτήσει νοήματα που δεν είχε απ' αρχής και έχει υποστεί πλήγματα στο σπίτι και των εχθρών και των φίλων της.
Η έννοια της λέξης αυτής, για τον αληθινό Χριστιανό, καθορίστηκε από τον Κύριό μας και τους αποστόλους Του. Αυτό που εκείνοι εννοούσαν πρέπει κι εμείς να εννοούμε και κανένας άνθρωπος στη γη ή άγγελος στον ουρανό δεν έχει το δικαίωμα να το αλλάξει.
Η απλή ετυμολογική σημασία της μπορεί εύκολα να ευρεθεί, αλλά η ευρύτερη έννοιά της μπορεί να γίνει αντιληπτή μόνο μέσα από τα γραπτά της Καινής Διαθήκης. Όλα όσα πραγματικά εμπεριέχονται σ' αυτή τη θαυμαστή λέξη δε μπορούν να περιγραφούν σε μία πρόταση, ούτε σε μια παράγραφο, ούτε ακόμη και σ' ένα βιβλίο.
Η παγκόσμια Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού, η νύμφη του Αμνού, η κατοικία του Θεού δια του Πνεύματος, "ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας".
Η τοπική εκκλησία είναι μια κοινωνία απολυτρωμένων, μια μικρή ομάδα, μια αποικία επουράνιων ψυχών που κατοικούν προσωρινά στη γη, ένα τάγμα στρατιωτών σε εχθρικό έδαφος που εργάζονται υπό τις διαταγές του Κυρίου του θερισμού, ένα κοπάδι πρόβατα που ακολουθούν τον Καλό Ποιμένα, μια αδελφότητα ομονοούντων ατόμων, μια ορατή αντιπροσωπία του αόρατου Θεού.
Είναι εντελώς λάθος να αντιλαμβανόμαστε την εκκλησία μας σαν "Έργο", ή "Μελέτη". Αν πρέπει να χρησιμοποιηθούν τέτοιες λέξεις, τότε καλό είναι να φορούν μόνο τα επίγεια και νομικά θέματα. Η αληθινή εκκλησία όμως, είναι κάτι υπερφυσικό και θείο και είναι απευθείας απόγονος της πρώτης Εκκλησίας της Ιερουσαλήμ. Όπως καταλαβαίνουμε, μια εκκλησία είναι κάτι το πνευματικό και η επίγεια συνιστώσα της είναι δευτερεύουσα και μπορεί να τη μιμηθεί οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων άσχετα με τις θρησκευτικές της πεποιθήσεις ή την έλλειψη αυτών. Το πνευματικό άρωμα μιας αληθινής εκκλησίας όμως, δεν μπορεί να αναπαραχθεί πουθενά αλλού πέρα από την κοινωνία των ανανεωμένων και εσωτερικά ενωμένων πιστών.
Η Χριστιανική ζωή ξεκινάει με το άτομο. Μια ψυχή έχει μια σωτηριακή εμπειρία με το Θεό και μια καινούρια ζωή γεννιέται. Καμιά προσπάθεια από οποιαδήποτε εκκλησία δε μπορεί να παράγει ένα Χριστιανό από ένα χαμένο άνθρωπο. Όμως, εφόσον γίνει η "μεγάλη ανταλλαγή", η κοινωνία των πιστών θα είναι το καλύτερο περιβάλλον γι' αυτή τη νέα ζωή. Οι άνθρωποι φτιάχτηκαν ο ένας για τον άλλο και αυτό δεν είναι πουθενά αλλού πιο φανερό απ' ότι στην εκκλησία.
Και τελικά, ο Χριστιανός θα βρει μέσα στην κοινωνία της τοπικής εκκλησίας την τελειότερη ατμόσφαιρα για την πλήρη ανάπτυξη της πνευματικής του ζωής. Εκεί επίσης θα βρει την καλύτερη αρένα για να εξασκήσει τα χαρίσματα αυτά με τα οποία ο Θεός τον έχει προικίσει.
Ο θρησκευτικά απομονωμένος μπορεί να κερδίσει κάποιους πόντους και να αποφύγει τις οχλήσεις του πλήθους, αλλά τελικά είναι μισός άνθρωπος και, ακόμη χειρότερα, μισός Χριστιανός. Κάθε μοναχική εμπειρία, αν αντιληφθούμε τα οφέλη της, θα πρέπει άμεσα να ακολουθείται από την επιστροφή μας στην ομάδα. Εκεί θα βρούμε την πίστη του Χριστού στην πληρέστερη φανέρωσή της.
Όμως πρέπει να έχουμε κατά νου ένα πράγμα: όλα αυτά αληθεύουν μόνο όπου η τοπική εκκλησία είναι όντως εκκλησία κι όπου η κοινωνία των αγίων δεν είναι μια απλή φράση μέσα από το Σύμβολο της Πίστεως, αλλά εξασκείται με αγάπη και πίστη. Όλα αυτά τα θρησκευτικο-κοινωνικά ιδρύματα, τα οποία σε όλους μας είναι οικεία, όπου η λατρεία είναι ένας τύπος, το κήρυγμα μια έκθεση και η προσευχή μια διαταραγμένη επίκληση σε κάποιον που δεν είναι εκεί, σίγουρα δεν πληρούν τους όρους για να θεωρούνται εκκλησίες υπό το πρίσμα των βιβλικών όρων που μας είναι γνωστοί.
Τα στοιχεία μιας αληθινής εκκλησίας είναι λίγα και εύκολο να αποκτηθούν. Είναι μια παρέα πιστών, ο Κύριος, το Πνεύμα κι ο λόγος του Ζωντανού Θεού. Αν λατρεύουμε τον Κύριο, υπακούμε στο Πνεύμα Του, μελετούμε το λόγο Του και τον ακολουθούμε σαν μοναδικό τρόπο ζωής, τότε θα δούμε τη δύναμη του Θεού να εμφανίζεται όπως με το Σαμψών στο στρατόπεδο των Δανιτών.
Η εκκλησία θα παράγει ένα πνευματικό τρόπο ζωής ολόδικό της, εντελώς διαφορετικό απ' ότι έχει παράγει το μυαλό του ανθρώπου και ανώτερο απ' οτιδήποτε εμφανίστηκε στη γη, αρχαίο ή σύγχρονο. Ο Θεός ετοιμάζει το λαό Του για έναν άλλο κόσμο και χρησιμοποιεί την τοπική εκκλησία σαν εργαστήριο όπου θα φέρει εις πέρας το ευλογημένο έργο Του.
Ευτυχής είναι ο Χριστιανός που έχει βρει μια κοινωνία αληθινών πιστών στην ουράνια παρέα των οποίων μπορεί να ζήσει και να αγαπήσει και να εργαστεί. και τίποτε άλλο στη γη δεν πρέπει να είναι πιο αγαπητό σ' αυτόν και τίποτε άλλο δεν πρέπει να απαιτεί απ' αυτόν τέτοια πιστότητα και αφοσίωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου