Η ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΙΣΤΙΩΝ-A.W. TOZER

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟΣΤΑΛΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ

 Για πολλούς που το παρατηρούν τώρα πια, φαίνεται ότι η "αναγέννηση" δεν κάνει στους ανθρώπους αυτά που έκανε κάποτε. Συχνότατα η εμπειρία περνάει, αφήνοντας τον "αναγεννημένο" ανικανοποίητο και βαθιά απογοητευμένο. Μερικοί που έχουν μια τέτοια φτωχή εμπειρία και που είναι πολύ ειλικρινείς ώστε να παίζουν με τα θέματα της πίστης, παίρνουν δρόμο, ξεχνάνε το όλο θέμα και γυρίζουν στην παλιά τους ζωή. Άλλοι πάλι προσπαθούν να βγάλουν ό,τι περισσότερο μπορούν από ένα τέτοιο κακό παζάρεμα και βαθμιαία συνεργάζονται με μια τροποποιημένη και ατελή μορφή Χριστιανισμού που γίνεται λίγο πιο πικάντικη με συνθετικές διασκεδάσεις και ζωοποιείται με συχνές ενέσεις δυναμωτικών με τη μορφή "ακροβατικών τσίρκου" προκειμένου να αποκτήσουν λάμψη και σπίθα.

Η γνώση ότι οι αναζωπυρωτικές εξορμήσεις μπορεί να έλθουν και να φύγουν χωρίς να αλλάξουν στο ελάχιστο το ηθικό επίπεδο των πόλεων που έγιναν, θα έπρεπε να μας κάνει να σταθούμε και να σκεφτούμε σοβαρά. Κάτι είναι κάπου λάθος. Μπορεί άραγε η αιτία της αποτυχίας του ευαγγελίου να επιφέρει ηθικές αλλαγές να οφείλεται στην αποτυχία του "αγγελιοφόρου" να συνειδητοποιήσει το αληθινό νόημα του μηνύματος που μεταφέρει;  Μήπως φταίει το ότι στην επιθυμία του να κερδίσει έναν παραπάνω προσήλυτο κάνει την Οδό της Ζωής πολύ εύκολη; Μάλλον έτσι φαίνεται. Σε άλλες εποχές δεν ήταν ασυνήθιστο να βλέπεις το ολοκληρωτικό κλείσιμο των σαλούν και των πορνείων σαν αποτέλεσμα του κηρύγματος του μηνύματος του Χριστού σε μια αναζωπυρωτική εκστρατεία. Σίγουρα θα πρέπει να υπάρχει μια μεγάλη διαφορά στην έμφαση που έθεταν στο μήνυμα που κήρυτταν τότε από αυτό που κηρύττουμε εμείς σήμερα.

Το να περιορίσουμε το νόημα του ευαγγελίου στην ετυμολογική του ερμηνεία μόνο ως καλά νέα, είναι το να το περιορίσουμε τόσο δραστικά που στην ουσία να το κάνουμε κάτι που δεν είναι. Το ότι "ο Χριστός πέθανε για τις αμαρτίες μας σύμφωνα με τη Γραφή" είναι σίγουρα καλό νέο. Το ότι, αφού μας εξάγνισε από τις αμαρτίες μας, έκατσε στα δεξιά του Πατέρα στους ουρανούς απ' όπου μεσιτεύει για μας με τη χάρη Του, είναι υπέροχα, καταπληκτικά νέα για μια φυλή βεβαρημένη από την αμαρτία. Αλλά το να περιορίζεις το Χριστιανικό μήνυμα σ' αυτή μόνο την αλήθεια, είναι το να το απογυμνώνεις από το υπόλοιπο μήνυμά του και να δημιουργείς μια σοβαρή παρεξήγησή του ανάμεσα σ' αυτούς που ακούνε το τελικό κήρυγμα.

Το γεγονός είναι ότι η Καινή Διαθήκη περιλαμβάνει στο μήνυμά της πολύ περισσότερα από μια ξερή συγχώρεση. Είναι οπωσδήποτε ένα μήνυμα συγχώρεσης δόξα τω Θεό. Είναι όμως και μήνυμα μετάνοιας. Είναι ένα μήνυμα λύτρωσης, αλλά και ένα μήνυμα εγκράτειας, δικαιοσύνης και ευσέβειας στον παρόντα αυτό κόσμο. Μας λέει ότι πρέπει να δεχτούμε ένα Σωτήρα, αλλά επίσης μας λέει ότι πρέπει να αρνηθούμε την ασέβεια και την επιθυμία του κόσμου. Το μήνυμα του ευαγγελίου περιλαμβάνει την ιδέα της άφεσης αλλά και του αποχωρισμού από τον κόσμο, του σηκώματος του σταυρού και της πιστότητας προς τη Βασιλεία του Θεού έως θανάτου.

Για να είμαστε πιο ακριβείς όλες αυτές οι αλήθειες είναι συνδεδεμένες με το ευαγγέλιο, αλλά δεν αποτελούν το ευαγγέλιο. Είναι όμως τμήμα του πλήρους "πακέτου" που έχουμε αποσταλεί να διακηρύξουμε. Κανείς μας δεν έχει την εξουσία να χωρίζει την αλήθεια σε τμήματα και να κηρύττει κάποιο από αυτά. Το κάνουμε κάτι τέτοιο, είναι σαν να το αποδυναμώνουμε και να το μετατρέπουμε σε ένα μήνυμα χωρίς καμία ευεργετική επίδραση.

Το θέμα είναι κάτι πολύ περισσότερο από απλό διαχωρισμό ορισμών και θεολογικών όρων. Έχει αληθινό τίμημα για τους εργάτες του ευαγγελίου και, κάτι πολύ χειρότερο, έχει αληθινές επιπτώσεις και ανάμεσα σε όλους τους ειλικρινείς αναζητητές της αλήθειας που έρχονται προς τους εργάτες για συμβουλές. Το να προσφέρεις σ' έναν αμαρτωλό το δώρο της σωτηρίας, επί τη βάσει του έργου του Χριστού, ενώ την ίδια στιγμή του επιτρέπεις να διατηρεί την άποψη ότι το δώρο αυτό δεν έχει ηθικές απαιτήσεις από τη μεριά του, είναι κάτι που θα του επιφέρει ανυπολόγιστη ζημιά και μάλιστα εκεί που υποφέρει περισσότερο.

Πολλοί ευαγγελικοί κήρυκες τονίζουν το θέμα της χάρης τόσο πολύ ώστε να δίνουν την εντύπωση ότι η αμαρτία είναι κάτι ασήμαντο κι ότι ο Θεός δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα γι' αυτήν. Ενδιαφέρεται μόνο για το πώς θα αποφύγουμε τις συνέπειές της. Το ευαγγέλιο τότε σε πρακτική εφαρμογή δε σημαίνει τίποτε παραπάνω από του να ξεφύγουμε από τους καρπούς του παρελθόντος.

Η καρδιά λοιπόν που έχει νιώσει αληθινά το βάρος της αμαρτίας της και ταυτόχρονα έχει συναισθανθεί το μεγαλείο του Ύψιστου Θεού, δε θα πιστέψει ποτέ ότι ένα μήνυμα συγχώρησης χωρίς αλλαγή και μεταμόρφωση είναι καλά νέα. Το να δίνεις άφεση στο παρελθόν ενός ανθρώπου χωρίς να μεταμορφώνεις το παρόν του, είναι βιασμός της ηθικής και της ειλικρίνειας της καρδιάς του. Σε κάτι τέτοιο ο Θεός δεν πρόκειται επ' ουδενί να συμμετάσχει.

Πρέπει να έχουμε θάρρος να κηρύξουμε ολόκληρο το μήνυμα. Και κάνοντάς το, σίγουρα θα χάσουμε κάποιους φίλους και θα κάνουμε κάμποσους εχθρούς. Αλλά ο αληθινός Χριστιανός δεν πρόκειται να λυπηθεί ιδιαίτερα για κάτι τέτοιο. Έχει αρκετά να κάνει προκειμένου να ευχαριστήσει το Σωτήρα του και να είναι "αληθής προς πάντας ανθρώπους". Κι αυτό μάλλον θα τον απασχολήσει απόλυτα ώστε να μην τους αφήνει χρόνο να ασχολείται με τη δυσαρέσκεια πλανημένων ανθρώπων.