ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ
Υπάρχουν αλήθειες που δε μαθαίνονται πουθενά αλλού εκτός από το θόρυβο και τη φασαρία της αγοράς, ή τη σκληρή ωμότητα της μάχης. Η ανακατωσούρα και οι φωνές διδάσκουν τα δικά τους σκληρά μαθήματα. Δεν υπάρχει άνδρας που να γίνεται άνδρας, αν δεν περάσει από το σχολείο της δουλειάς και του πολέμου, που δεν έχει ακούσει το κλάμα της γέννας και το στεναγμό της τελικής αναχώρησης από αυτό τον κόσμο.
Όμως υπάρχει κι ένα άλλο σχολείο που η ψυχή πρέπει να παρακολουθήσει προκειμένου να πάρει τα μαθήματα της αιωνιότητας. Είναι το σχολείο της σιωπής. "Ησυχάσατε και γνωρίσατε" λέει ο ψαλμωδός και υπάρχει μια εμφανής δήλωση εδώ, η οποία έχει παγκόσμια εφαρμογή.
Η προσευχή στους ευαγγελικούς κύκλους βρίσκεται στο συνεχή κίνδυνο να εκφυλιστεί σε έναν "ένδοξο πυρετό του χρυσού". Και κάθε σχεδόν βιβλίο προσευχής ασχολείται μόνο με το στοιχείο του πώς θα αποκτήσεις κάτι. Το πώς θα πάρουμε τις "υποσχέσεις" του Θεού είναι αυτό που μας απασχολεί περισσότερο και που καταλαμβάνει τον περισσότερο χώρο. Βέβαια, συμφωνούμε απόλυτα και παραδεχόμαστε ότι είναι σωστό το να ζητούμε συγκεκριμένα πράγματα σαν απάντηση στις προσευχές μας, όμως δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούμε ότι η υψηλότερη και αγνότερη μορφή προσευχής δεν είναι η προσευχή του "ζητάω και λαμβάνω". Η προσευχή στις αγιότερες στιγμές της είναι η είσοδος στην παρουσία του Θεού σε μια τέτοια ευλογημένη ένωση μαζί Του, που να κάνει τα θαύματα να μοιάζουν ασήμαντα και τις πιο αξιοσημείωτες απαντήσεις σε αιτήσεις μας αδιάφορες και απόμακρες σε σύγκριση με αυτή Του την παρουσία.
Οι άγιοι κάποιων σοβαρότερων και πιο νηφάλιων καιρών από τους δικούς μας, γνώριζαν καλά τη δύναμη της προσευχής του ησυχασμού. Ο Δαυίδ είπε, "Στάθηκα άφωνος και σιωπηλός· σιώπησα και από το να λέω το καλό· και ο πόνος μου αναταράχτηκε. Ζεστάθηκε η καρδιά μου μέσα μου· ενώ μελετούσα, άναψε μέσα μου φωτιά· μίλησα με τη γλώσσα μου…" (Ψαλμός 39:2,3).
Υπάρχει μια απλή οδηγία εδώ για τους σύγχρονους προφήτες του Θεού. Η καρδιά σπάνια θερμαίνεται όσο η γλώσσα είναι σε λειτουργία. Ένα κλειστό στόμα και μια ήσυχη καρδιά είναι "εκ των ουκ άνευ" αν πρόκειται να λάβουμε κάποιες σημαντικές αλήθειες του Θεού. Και κανένας δεν είναι άξιος να μιλήσει, αν δεν έχει κάτσει πρώτα να ακούσει. Μπορεί να αποβεί εκπληκτική αποκάλυψη σε πολλούς Χριστιανούς το να κάτσουν εντελώς σιωπηλοί για λίγο, τόσο, ώστε να έλθουν σε επικοινωνία πρώτα απ' όλα με την ίδια τους την ψυχή, όσο και για να ακούσουν μέσα στη σιωπή τη βαθιά, απαλή φωνή του Αιώνιου Θεού. Η εμπειρία, αν επαναληφθεί ξανά και ξανά, θα πρόσφερε περισσότερα στη θεραπεία των φόβων, τους άγχους και των ελκών μας απ' ότι όλα τα χάπια που υπάρχουν μέσα σ' ένα φαρμακείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου