ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1
Η ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΙΣΤΙΩΝ
Το ότι η θρησκεία βρίσκεται στη θέληση είναι ένα θεολογικό αξίωμα. Δεν είναι το πώς αισθανόμαστε, αλλά το τι αποφασίζουμε που θα κρίνει την πνευματική μας πορεία. Ένα παλιό ποίημα το δηλώνει απλά:
Ένα πλοίο πάει ανατολικά κι ένα άλλο δυτικά
Με τον ίδιο άνεμο που φυσά
Είναι η θέση των ιστίων
Κι όχι ο αέρας που μανιασμένα φυσά
Που αποφασίζει το πού κατευθυνόμαστε
Ella Wheeler Wilcox
Αν και δεν ακούμε συχνά γι' αυτό, σ' αυτούς τους καιρούς της ασπόνδυλης θρησκείας, υπάρχουν ωστόσο, αρκετές μαρτυρίες στη Βίβλο όσον αφορά τη θέση της απόφασης στο θέμα της υπηρεσίας του Κυρίου. "Ο Ιακώβ ευχήθηκε μια ευχή" και αυτή ήταν η αρχή μιας θαυμαστής σχέσης με το Θεό. Τα χρόνια που ακολούθησαν έφεραν πολλά σκαμπανεβάσματα κι ο Ιακώβ δεν συμπεριφερόταν πάντα σαν αληθινός άνδρας του Θεού, αλλά αυτή η αρχική του απόφαση τον κράτησε στην πορεία του και έφτασε μέχρι τέλους νικητής.
ο Δανιήλ "έβαλε σκοπό μέσα στην καρδιά του" και ο Θεός τίμησε αυτό τον σκοπό. ο Ιησούς "έκανε την καρδιά Του πέτρα" και προχώρησε κατευθείαν προς το σταυρό. Ο Παύλος "αποφάσισε να μην γνωρίζει κανέναν άλλο πέρα από τον Ιησού κι Αυτόν σταυρωμένο", και μ' αυτή του την απόφαση αγνόησε τους φιλοσόφους και τη γνώση τους και κήρυξε τη "μωρία" του ευαγγελίου συνταυτιζόμενος με αυτήν ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να θεωρηθεί σαν ένας από τους πιο μορφωμένους ανθρώπους της εποχής του.
Αυτά είναι λίγα μόνο από τα πολλά παραδείγματα των ανδρών και γυναικών μέσα στη Γραφή που μας άφησαν μια καταγραφή και ένα αρχείο της πνευματικής μεγαλοσύνης, το οποίο γεννήθηκε μέσα από τη θέλησή τους απλά να εκτελέσουν το θέλημα του Θεού. Δεν προσπάθησαν να ανεβούν στον ουρανό μέσα σ' ένα "ευωδιαστό σύννεφο", αλλά αποδέχτηκαν το γεγονός ότι έπρεπε να "θέσουν εν τη καρδία" τους το να ακολουθήσουν και να προσκολληθούν στον Κύριο.
Στη βασιλεία του Θεού αυτό που θέλουμε είναι και αυτό που είμαστε. "Αν κάποιος θέλει", είπε ο Κύριός μας, "ας έλθει". Ο Θεός δεν επιθυμεί να καταστρέψει τη θέλησή μας αλλά να την αγιάσει. Σ' αυτή την τρομερή, υπέροχη στιγμή της παράδοσης, μπορεί να φανεί ότι το θέλω μας συντρίφθηκε παντοτινά, αλλά δεν είναι έτσι. Καθώς κατακτά την ψυχή μας, ο Θεός δεν καταστρέφει τίποτε από τις δυνάμεις και τις δυνατότητές της. Καθαρίζει και καθαγιάζει τη θέληση και τη φέρνει σε συμφωνία και ενότητα με τη δική Του, όμως ποτέ δεν τη συντρίβει.
Στα γραπτά κάποιων από τους μεγαλύτερους αγίους του Θεού, θα βρούμε ευχές και αμετακίνητες αποφάσεις που έγιναν σε στιγμές όπου η παρουσία και η χάρη του Θεού ήταν τόσο αισθητές κ`ι υπέροχες, ώστε ο προσκυνητής δε ν τόλμησε άλλο από το να κάνει κάτι άλλο παρά μόνο μια ευχή, μια υπόσχεση, έχοντας τη βεβαιότητα ότι ο Κύριος θα τον βοηθήσει να την εκπληρώσει. Η υπερήφανη και ανεύθυνη καύχηση ενός Πέτρου είναι άλλο πράγμα και δεν πρέπει να συγχέεται με την ταπεινή γεμάτη πίστη ευχή ενός Δαυίδ ή ενός Δανιήλ. Κι ούτε θα πρέπει η ατυχής κατάληξη της υπόσχεσης του Πέτρου να μας αποθαρρύνει από του να δίνουμε υποσχέσεις εμείς οι ίδιοι. Η καρδιά είναι που δίνει χαρακτήρα στις ευχές και τις υποσχέσεις μας και ο Θεός γνωρίζει τη διαφορά μεταξύ ενός αυθόρμητου συναισθηματικού ξεσπάσματος από σεβάσμια δήλωση με σκοπό και στόχο.
Ας στρέψουμε λοιπόν τα πανιά μας στο θέλημα του Θεού. Αν το κάνουμε αυτό, τότε θα βρεθούμε να πορευόμαστε στη σωστή κατεύθυνση, άσχετα με την κατεύθυνση του ανέμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου