Δευτέρα 16 Απριλίου 2012

ΟΙ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΣΚΡΟΥΤΕΗΠ - C.S. LEWIS


ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΙΙ
ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ ΓΟΥΟΡΜΓΟΥΝΤ,

Είμαι πολύ ευχαριστημένος για όσα μου λες όσον αφορά τη σχέση αυτού του ανθρώπου με τη μητέρα του. Αλλά πρέπει να πιέσεις περισσότερο αυτό σου το πλεονέκτημα. Ο Εχθρός μας θα έχει αρχίσει ήδη να εργάζεται από το κέντρο και προς τα έξω, φέρνοντας βαθμιαία όλο και περισσότερο τη συμπεριφορά του ασθενή σου σύμφωνα με τα καινούρια δεδομένα και μπορεί να φτάσει να κάνει σωστή τη συμπεριφορά του προς τη γριά κυρία ανά πάσα στιγμή. Θα πρέπει να προλάβεις. Κράτα στενή επαφή με το συνάδελφό μας τον Γκλούμποουζ που είναι υπεύθυνος για τη μητέρα και χτίστε μεταξύ σας σ’ αυτό το σπίτι μια καλή και σωστή συνήθεια να δημιουργείτε συνεχή ενόχληση: καθημερινά αγκάθια.(1) Οι κάτωθι μέθοδοι μπορούν να αποδειχθούν χρήσιμες:
  • Κράτησε το μυαλό του εστιασμένο στην εσωτερική ζωή. Νομίζει πως η μεταστροφή του είναι εσωτερική(2)  κι έτσι, η προσοχή του είναι στραμμένη κυρίως στις καταστάσεις του μυαλού του – ή μάλλον σε αυτά τα ακατάλληλα τμήματά τους που είναι και τα μόνα που πρέπει να του επιτρέπεις να βλέπει.(3)  Ενθάρρυνέ το αυτό. Απομάκρυνε το μυαλό του από τις βασικές καθημερινές υποχρεώσεις οδηγώντας το στις πιο προχωρημένες και πιο πνευματικές.  φρόντισε ώστε να επιδεινωθεί αυτό το άκρως χρήσιμο σε μας ανθρώπινο χαρακτηριστικό, που είναι ο τρόμος και η αμέλεια για το προφανές. Πρέπει να τον φέρεις σε μια κατάσταση όπου να εξασκεί την παρατήρηση του εαυτού του για πάνω από μια ώρα, όμως να μην ανακαλύπτει κανένα από αυτά τα άσχημα χαρακτηριστικά του εαυτού του που σίγουρα είναι προφανή προς τον καθένα που συμβιώνει μαζί του στο σπίτι ή στο γραφείο. (4) 
  • Αναμφίβολα είναι αδύνατον να τον εμποδίσεις να προσεύχεται για τη μητέρα του, όμως έχουμε τα μέσα να κάνουμε τις προσευχές του αβλαβείς. Βεβαιώσου απλά ότι είναι πάντα πολύ «πνευματικές», ότι, ας πούμε, ασχολείται συνέχεια με την κατάσταση της ψυχής της κι όχι με τους ρευματισμούς της.(5)  Δύο πλεονεκτήματα ακολουθούν. Κατ’ αρχήν, όλη η προσοχή του θα είναι στραμμένη σε αυτά που εκείνος θεωρεί ως αμαρτίες της, πράγμα που υπονοεί, με λίγη καθοδήγηση από μέρους σου, όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά της που τον εκνευρίζουν.(6)  Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορείς να του ερεθίζεις τις καθημερινές πληγές ενώ αυτός θα είναι ακόμη στα γόνατα. Κάτι τέτοιο δε θα σου είναι καθόλου δύσκολο και μάλιστα θα σου φανεί και ιδιαίτερα διασκεδαστικό. Κατά δεύτερον, εφόσον οι ιδέες του για την κατάσταση της ψυχής της θα είναι πολύ ανώριμες και συχνά λανθασμένες, θα προσεύχεται, μέχρις ένα βαθμό, για ένα φανταστικό πρόσωπο, και θα είναι η δουλειά σου να κάνεις αυτό το φανταστικό πρόσωπο καθημερινά να απέχει όλο και περισσότερο από την πραγματική του μητέρα – αυτή τη φαρμακόγλωση γριά που αντιμετωπίζει κάθε πρωί. Με τον καιρό θα κάνεις το χάσμα τόσο μεγάλο, ώστε καμιά σκέψη ή συναίσθημα από τις προσευχές για τη φανταστική του μητέρα δε θα περνάει προς την αληθινή προκειμένου να θεραπεύσει τα πραγματικά της προβλήματα.(7)  Είχα κι εγώ ασθενείς τόσο καλά ελεγχόμενους, που μπορούσα να τους μεταστρέψω αυτοστιγμεί από την παθιασμένη προσευχή για την ψυχή της γυναίκας ή του γιου τους, στο άμεσο και δίχως ενδοιασμούς ξυλοφόρτωμα αυτής της γυναίκας ή του γιου.
  • Όταν δύο άνθρωποι συγκατοικούν για πολλά χρόνια, συμβαίνει συνήθως να έχουν τόνους στη φωνή τους ή εκφράσεις στο πρόσωπό τους που είναι σχεδόν αδύνατον να τις ανεχτούν ο ένας για τον άλλο. Δούλεψε πάνω σ’ αυτό. Κάνε απόλυτα συνειδητό στον ασθενή σου αυτό το συγκεκριμένο σμίξιμο των φρυδιών της μητέρας του που έμαθε να το αντιπαθεί από παιδάκι, και άσε τον να σκεφτεί πόσο πολύ το σιχαίνεται. Κάνε τον να υποθέσει ότι εκείνη ξέρει πόσο ενοχλητικό είναι κι ότι το κάνει για να τον ενοχλήσει – αν ξέρεις να κάνεις τη δουλειά σου, εκείνος δε θα παρατηρήσει το πόσο υπερβολική είναι μια τέτοια ιδέα. Και, φυσικά, ποτέ μην τον αφήσεις να υποψιαστεί ότι κι εκείνος έχει τόνους και εκφράσεις που παρομοίως είναι ενοχλητικοί γι’ αυτήν. Καθώς δε μπορεί να δει ή να ακούσει τον εαυτό του όπως ένας τρίτος, αυτό μπορείς εύκολα να το κατορθώσεις.(8)
  • Στους πολιτισμένους κύκλους το οικιακό μίσος συνηθέστερα εκφράζεται με το να λέει κανείς πράγματα που θα φαίνονταν εντελώς άκακα (οι λέξεις δεν είναι προσβλητικές), όμως με τέτοιο τόνο φωνής και σε τέτοιες στιγμές που να μη διαφέρουν και πολύ από μια μπουνιά στη μούρη.(9) Για να κρατήσεις σταθερή μια τέτοια κατάσταση θα πρέπει εσύ κι ο Γκλούμποουζ να βεβαιωθείτε ότι αυτοί οι δύο ανόητοι θα έχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά.(10)  Ο ασθενής σου πρέπει να απαιτεί όλα τα δικά του λόγια να γίνονται αποδεκτά ως έχουν και να κρίνονται κατ’ αυτό τον τρόπο ως απλές λέξεις χωρίς κρυφά νοήματα, ενώ την ίδια στιγμή να κρίνει όλα όσα λέει η μητέρα του με τον πιο ευαίσθητο τρόπο όσον αφορά τον τόνο της φωνής της, το περιεχόμενο των λόγων της και τον πιθανό σκοπό τους. Παρόμοια πρέπει να ενθαρρυνθεί κι εκείνη να κάνει το ίδιο με αυτόν. Έτσι, μετά από κάθε καυγά θα μπορούν και οι δύο να φεύγουν πεπεισμένοι – ή σχεδόν πεπεισμένοι – ότι είναι εντελώς αθώοι. Ξέρεις τώρα πώς είναι: «Απλά τη ρώτησα τι ώρα θα είναι έτοιμο το φαγητό κι εκείνη έγινε έξαλλη.» Μόλις αυτό τους γίνει συνήθειο, θα έχεις την υπέροχη κατάσταση ενός ανθρώπου που λέει πράγματα με τον βέβαιο σκοπό να προσβάλλει, όμως εκείνος, από την άλλη, να λυπάται βαθιά όταν τον προσβάλλουν.
Τελικά, μίλησέ μου σχετικά με τη θρησκευτική στάση της γριάς. Έχει ζηλέψει καθόλου με το νέο αυτό παράγοντα που εμφανίστηκε στη ζωή του γιου της; - νιώθει καθόλου προσβεβλημένη που εκείνος έμαθε από άλλους και σ’ αυτή την ηλικία πράγματα που εκείνη θεωρεί πως του έδωσε την κάθε ευκαιρία να μάθει από παιδί; Νιώθει ότι εκείνος κάνει πολλή «φασαρία» γι’ αυτό το θέμα – ή ότι τα παρουσιάζει πολύ απλοϊκά και εύκολα;(11)  Θυμήσου το μεγάλο αδελφό του ασώτου σ’ εκείνη την παραβολή του Εχθρού μας.


Ο στοργικός σου θείος,
ΣΚΡΟΥΤΕΗΠ.

(1). Ένα από τα πιο ακανθώδη ζητήματα είναι η συμβίωση και οι σχέσεις των ανθρώπων και ένα από τα θέματα που ο πονηρός χρησιμοποιεί κατά κόρον εναντίον μας προκειμένου να μας δημιουργεί συνεχή προβλήματα και να μας απομακρύνει από το δρόμο του Κυρίου.

(2). Ο πονηρός θα προσπαθήσει πάντοτε να μας τραβήξει στον εσωτερισμό προκειμένου να αποτραβήξει την προσοχή μας από τα πραγματικά απτά προβλήματα της καθημερινότητας και την χριστιανική τους αντιμετώπιση, πράγμα που πραγματικά θα μας ωριμάσει. Γνωρίζει καλά ότι η ενδοσκόπηση θα μας κάνει ουσιαστικά άχρηστους προς τους γύρω μας και – ακόμη χειρότερα – θα καταστρέψει τη μαρτυρία μας γιατί θα μοιάζουμε σαν τον ιερέα και το Λευίτη της παραβολής που δεν άπλωσαν το χέρι τους να βοηθήσουν τον πληγωμένο αδελφό τους μέχρι που ήλθε ο μισητός αλλοεθνής Σαμαρείτης για να κάνει αυτό που ήταν πρακτικά το σωστό, χωρίς πολλές προσευχές και ενδοσκοπήσεις. Μάλιστα έτσι θα μας παρασύρει ο εχθρός της ψυχής μας στην αληθινή αμαρτία γιατί – όπως έλεγε ο απόστολος Παύλος στους Ρωμαίους – αυτός που ξέρει πιο είναι το σωστό και δεν το κάνει, σ’ αυτόν λογίζεται αμαρτία.

(3). Όπως είπαμε και πιο πάνω η υπερβολική ενδοσκόπηση οδηγεί τον άνθρωπο σε επικίνδυνες περιοχές του μυαλού του. Ο διάβολος θα προσπαθήσει να μας κάνει μάλιστα να ασχολούμαστε όλο και περισσότερο σε αυτά που θεωρούμε εμείς προβλήματά μας και να ασχολούμαστε όλο και περισσότερο με αυτά μέχρι του σημείου της μονομανίας και της απομόνωσης από τους άλλους. Πολλοί άνθρωποι τρελάθηκαν από τέτοιες πρακτικές.

(4). Το άλλο πρόβλημα που δημιουργείται με τέτοιες πρακτικές είναι ότι ενώ γυρίζουμε γύρω-γύρω σαν το σκύλο που κυνηγάει την ουρά του, δεν καταφέρνουμε να δούμε πράγματα που είναι τα αληθινά μας ελαττώματα και που είναι πασιφανή προς οποιονδήποτε μας συναναστρέφεται.

(5). Το άλλο σημείο που θα μας στρέψει ο πονηρός είναι η υπέρ-πνευματικότητα στην προσευχή. Θα θελήσει να μας κάνει να προσευχόμαστε για πράγματα που δεν είναι άμεσες ανάγκες για τους άλλους και να αδιαφορούμε για τις πρακτικές και άμεσες ανάγκες τους. Ας θυμηθούμε αυτό που γράφει ο Ιάκωβος στην επιστολή του: «Αν ο αδελφός σου πεινάει και κρυώνει και εσύ του λες ‘πήγαινε και είθε να χορτάσεις και να ζεσταθείς’ χωρίς όμως να του δώσεις τα αναγκαία ποιο το όφελος;».

(6). Τα χαρακτηριστικά των άλλων που μας εκνευρίζουν είναι αυτά που δείχνουν τις δικές μας ατέλειες. Είναι ακριβώς αυτά τα σημεία στα οποία βρίσκει τόπο ο διάβολος για να μας πειράζει. Γι’ αυτό. Όταν βλέπουμε ότι κάποιος μας εκνευρίζει με τον τρόπο του, πρέπει να προσευχόμαστε να αλλάξουμε εμείς κι όχι αυτός.

(7). Τελικά, όχι μόνο προσευχόμαστε για λάθος πράγματα, αλλά δημιουργείται τέτοιο χάσμα με τον άλλο, ώστε να μην μπορούμε σε καμία περίπτωση να τον βοηθήσουμε και αντί να βοηθάμε το έργο του Θεού προς αυτόν στην πραγματικότητα το εμποδίζουμε.

(8). Τις περισσότερες φορές παρεξηγούμε χαρακτηριστικά των άλλων που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση μαζί μας και ταυτόχρονα ξεχνάμε ότι κι εμείς έχουμε τέτοια χαρακτηριστικά που οι άλλοι τα βλέπουν – και πιθανότατα ενοχλούνται – όμως εμείς δε μπορούμε να τα δούμε.

(9). «Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει» λέει ο λαός.

(10). Ένα από τα κυριότερα τεχνάσματα του εχθρού είναι να μας παρασύρει στην υποκρισία ώστε να κρίνουμε τους άλλους με διαφορετικό τρόπο απ’ ότι κρίνουμε τον εαυτό μας. Αυτό το πετυχαίνει χρησιμοποιώντας την έμφυτη υπερηφάνεια κι εγωισμό που έχουμε όλοι με την τάση μας να θεωρούμε τους άλλους λάθος και τους εαυτούς μας εντάξει σε όλα.

(11). Πρέπει να θυμόμαστε ότι η νεοαποκτηθείσα αποκάλυψή μας για το Θεό σίγουρα θα ενοχλήσει τους άλλους αν εμείς την προβάλλουμε άσοφα. Και πολύ περισσότερο αυτό συμβαίνει με τους γονείς μας οι οποίοι επειδή έχουν την πείρα της ζωής σκέφτονται το «Έλα παππού μου να σου δείξω...» όσον αφορά τη συμπεριφορά μας. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και ευγενείς ώστε να μην τους προσβάλλουμε με ένα στυλ που δείχνει ότι εμείς μάθαμε την αλήθεια ήρθαμε τώρα να τους δείξουμε το σωστό δρόμο. Οι γονείς συνήθως δύσκολα διδάσκονται από τα παιδιά τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου