Κυριακή 8 Απριλίου 2012

Η ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΙΣΤΙΩΝ - A.W.TOZER


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 28

Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΗΣ  ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΜΕΡΟΣ ΙΙ
Είναι έμφυτο σε κάθε άνθρωπο να θέλει να δραματοποιεί τη ζωή και να κάνει τον εαυτό του πρωταγωνιστή του έργου. Άπαξ και αφήσεις έναν άνθρωπο να πειστεί ότι είναι ένας ήρωας σε αναζήτηση του αγίου δισκοπότηρου της αλήθειας θα καταντήσει θύμα μιας όμορφης και ευχάριστης αυταπάτης που φουσκώνει το εγώ του και τον τυφλώνει στην ίδια αυτή αλήθεια που ισχυρίζεται πως αναζητά. Κι αν αργότερα αναγκαστεί να παραδεχτεί ότι δε την βρήκε, ελευθερώνει τον εαυτό του από κάθε ενοχή, αφού, σε τελευταία ανάλυση, δεν έψαξε; Δεν κυνήγησε δια μέσου των χρόνων τον πολύτιμο θησαυρό; Ποια πέτρα έμεινε που να μην την αναποδογυρίσει; Που δεν έσκαψε ή δεν ερεύνησε μέσα στις φιλοσοφίες και τις θρησκείες του κόσμου; Γιατί λοιπόν δεν τη βρήκε;

Γι’ αυτόν μόνο μια απάντηση μπορεί να υπάρξει: Το πνεύμα και η σοφία του σύμπαντος, τον εγκατέλειψαν. Ο άρχων του σύμπαντος κράτησε το μυστικό του επτασφράγιστο. Έτσι λέει στον εαυτό του και με πληγωμένη αξιοπρέπεια βαδίζει προς το ηλιοβασίλεμα πεπεισμένος ότι έχει αδικεί σοβαρά στην προσπάθειά του ν’ ανακαλύψει το μέγιστο μυστήριο της ζωής. Αποτελεί μια τραγωδία αντάξια ενός Αισχύλου και θεωρεί τον εαυτό του μεγαλειώδη στην αποτυχία και ευγενή στην ήττα του.

Το να ξυπνάς τους ανθρώπους από τις αυταπάτες τους είναι ένα έργο που θα σου χαρίσει μόνο αχαριστία και που δε σε κάνει να κερδίσεις καινούριους φίλους ή να σκέπτεσαι θετικά. Πάραυτα πρέπει να γίνει αν πρόκειται να σώσουμε ανθρώπους χαμένους από τις συνέπειες των πλανών τους. Έτσι, επιτρέψτε μου να πω ότι δεν είναι η δυσκολία της ανακάλυψης της αλήθειας, αλλά η απροθυμία στο να την υπακούσουμε που την κάνει κάτι σπάνιο μεταξύ των ανθρώπων.

Ο Κύριός μας είπε, «Εγώ είμαι η Αλήθεια», και πάλι είπε, «Εγώ ήρθα για να αναζητήσω και να σώσω αυτόν που έχει χαθεί». Η αλήθεια λοιπόν, δεν είναι τόσο δύσκολο να ευρεθεί δεδομένου ότι αυτή η ίδια μας ψάχνει. Η αλήθεια δεν είναι ένα πράγμα που πρέπει να ψάξουμε, αλλά ένα Πρόσωπο το οποίο πρέπει να υπακούσουμε.

Αυτό θεωρείται δεδομένο όσον αφορά τον τρόπο που ο Θεός αντιμετωπίζει τους ανθρώπους όπως φαίνεται μέσα στις Ιερές Γραφές. Μετά την αμαρτία στην Εδέμ δεν ήταν ο Αδάμ που έκραξε «Ω Θεέ μου πού είσαι;», αλλά ο Θεός που είπε «Αδάμ πού είσαι;» καθώς αναζητούσε τον Αδάμ ανάμεσα στα δέντρα του κήπου. Ο Αβραάμ άκουσε το Θεό και ανταποκρίθηκε, αλλά ήταν ο Θεός που τον κάλεσε. Ο Θεός φανερώθηκε στον Ιακώβ πριν ο Ιακώβ σταθεί μπροστά στον Θεό. Και στην καιόμενη βάτο ο Θεός αποκαλύφθηκε στο Μωϋσή.

Ξανά και ξανά ο Θεός έκανε το πρώτο βήμα. Έψαξε το Γεδεών και τον βρήκε στο αλώνι. Εμφανίστηκε στον Ησαΐα όταν δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι ο Ησαΐας Τον αναζητούσε. Προτού ο Ιερεμίας γεννηθεί τον άγγιξε, και άνοιξε τους ουρανούς για να δει ένα όραμα και ν’ ακούσει μια φωνή ο κουρασμένος ιερέας Ιεζεκιήλ. Ο Αμός είπε ότι δεν ήταν προφήτης ούτε γιος προφήτη, αλλά ο Θεός τον «έπιασε» καθώς ακολουθούσε το κοπάδι του. Και πάλι ο Θεός ήταν ο πρώτος που κινήθηκε.

Και στην Καινή Διαθήκη τα πράγματα δεν είναι διαφορετικά. Αληθεύει ότι τα πλήθη συνέρρεαν προς τον Ιησού προς αναζήτηση βοήθειας και θεραπείας, αλλά πολύ σπάνια Τον αναζητούσαν για να μάθουν την αλήθεια. Κι ακόμη κι αυτοί οι σπάνιοι επέστρεφαν απογοητευμένοι όταν τους έλεγε την αλήθεια. Η όλη εικόνα των ευαγγελίων μας δείχνει έναν Σωτήρα που ψάχνει κι όχι ανθρώπους που ψάχνουν. Η αλήθεια έψαχνε αυτούς που θα την δέχονταν και σχετικά λίγοι το έκαναν. «Πολλοί είναι οι καλεσμένοι, αλλά λίγοι οι εκλεκτοί.»

Η αλήθεια στο Πρόσωπο του Λόγου, αναζητά τους ανθρώπους για να τους φωτίσει το νου. «Αυτό είναι το φως το αληθινό που φωτίζει κάθε άνθρωπο που ήλθε στον κόσμο.» Γι’ αυτό το λόγο, όταν θεωρούμε τους εαυτούς μας ως ειλικρινείς αναζητητές που δε μπορούν να δουν το φως, είμαστε σε κατάσταση επικίνδυνης αυταπάτης. Είμαστε σε μια θανάσιμη κατάσταση. Αν δεν έλθει βοήθεια σύντομα, το σκοτάδι θα κλείσει γύρω μας παντοτινά. «Και αν το φως που είναι μέσα σου είναι σκοτάδι, τότε το σκοτάδι πόσο είναι;»

Πίσω από την αποτυχία μας να βρούμε το φως βρίσκεται μια ανομολόγητη και πιθανώς ασυνείδητη αγάπη για το σκότος. «Αυτή είναι η καταδίκη, ότι το φως ήλθε στους ανθρώπους, αλλά εκείνοι προτίμησαν το σκότος μάλλον παρά το φως επειδή τα έργα τους ήταν πονηρά. Επειδή όποιος κάνει το κακό, μισεί το φως και δεν το πλησιάζει, μήπως κι αποκαλυφθούν τα έργα του και ελεγχθεί. Αυτός όμως που πράττει το καλό έρχεται προς το φως ώστε τα έργα του να φανερωθούν ότι έγιναν με το Θεό.» (Ιωάννης 3:19-21).

Θα πρέπει να θυμόμαστε πάντα ότι θα είμαστε υπεύθυνοι όχι μόνο για το φως που έχουμε, αλλά και για το φως που θα μπορούσαμε να έχουμε αν είμασταν πρόθυμοι μόνο να υπακούσουμε. Η Αλήθεια είναι είναι ένας κυρίαρχος και δε θα μας επιτρέψει να παίξουμε μαζί της. Και είναι εύκολο να την βρούμε γιατί προσπαθεί εκείνη να μας βρει. Η υπακοή είναι το μεγάλο πρόβλημα: και η απροθυμία να υπακούσουμε είναι υπαίτιος για το συνεχόμενο σκοτάδι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου