Η ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΙΣΤΙΩΝ - A.W.TOZER

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17

ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΑΓΙΑΣΜΕΝΗ ΔΙΑΝΟΗΣΗ

Η Εκκλησία σήμερα χρειάζεται ανθρώπους που μπορούν να δώσουν στα προβλήματα της θρησκείας, ευσεβείς, θαρραλέες λύσεις με σκοπό την επίλυσή τους.

Δυστυχώς ο φονταμενταλισμός ποτέ δεν παρήγαγε σπουδαίους διανοητές. Αν κάποιος εξετάσει τα βιβλία που εκδόθηκαν μέχρι και τις αρχαίες του αιώνα (στμ μιλάει για τον εικοστό), θα ανακαλύψει ότι κανένα βιβλίο γραμμένο από φονταμενταλιστής Χριστιανό δεν έχει αποδείξεις για τα γραφόμενά του από κάποια πραγματική ανεξάρτητη πηγή σκέψης. Κι όσο για τους υπόλοιπους Χριστιανούς μελετητές που, αν και ορθόδοξοι (στμ δεν εννοεί στο δόγμα), ωστόσο δεν ενδιαφέρονται να συνταυτιστούν με τους φονταμενταλιστές, δεν είδαμε και κάτι καλύτερο.

Ας γίνει κατανοητό σε όλους ότι είμαι και πάντοτε ήμουν ευαγγελικός. Δέχομαι τη Βίβλο σαν τον αυτούσιο Λόγο του Θεού και πιστεύω ότι με πλήρη βεβαιότητα ότι περιέχει όλα όσα είναι απαραίτητα για ζωή κι ευσέβεια. Αποδέχομαι τα δόγματα της ιστορικής Χριστιανικής πίστης χωρίς ενδοιασμούς και δεν είμαι υπέρ των απόψεων, ούτε έχω καμιά πνευματική συμπάθεια ούτε προς τους Ελευθεριάζοντες, ούτε προς τους Μοντερνιστές σε οποιαδήποτε από τις εκφάνσεις τους. Ωστόσο, είναι καθήκον που με πονάει το να παραδεχτώ και να παρατηρήσω ότι δεν έχω δει κανένα σοβαρό διανοητικό σύγγραμμα από τους ευαγγελικούς της γενιάς μου, όμως, από την άλλη μεριά, έχω βρει ενδείξεις γνήσιας θρησκευτικής σκέψης σχεδόν εξ' ολοκλήρου από τη μεριά αυτών που για τον ένα ή τον άλλο λόγο βρίσκονται σε επανάσταση ενάντια στον Φονταμεταλισμό. Εμείς οι πιστοί των εκκλησιών του ευαγγελίου κάτσαμε ήσυχα στη βολή μας κι αφήσαμε τους άλλους να κάνουν όλη τη σκέψη. Είμαστε ικανοποιημένοι με το να επαναλαμβάνουμε σαν ηχώ τα λόγια άλλων και να λέμε ξανά και ξανά θρησκευτικά κλισέ που φέρνουν ναυτία.

Λέγοντας αυτά δεν εννοώ ότι δεν έχω δει κανένα καλό και χρήσιμο βιβλίο στους ευαγγελικούς κύκλους τα τελευταία 50 χρόνια. Αναμφίβολα υπήρξαν. Πολλά δογματικά ορθά βιβλία έχουν εμφανιστεί, κυρίως αναλύσεις των επιστολών του Αποστόλου Παύλου. Κάποια πολύ καλά βιβλία για αφιέρωση επίσης έχουν γραφτεί, κάποιες εξαιρετικές βιογραφίες, ένας αριθμός βιβλίων πάνω στις ιεραποστολές, χωρίς μάλιστα ν' αναφερθούμε σε ένα κάρο βιβλία αναφερόμενα στην αναζωπύρωση, γραμμένα συνήθως από ανθρώπους που ποτέ δεν είδαν στη ζωή τους αναζωπύρωση, πέρα από κάποια τοπική έκχυση του Πνεύματος. Όλα αυτά τα βιβλία υπηρέτησαν κατά κάποιο τρόπο, χωρίς αμφιβολία, και μπορούμε με κάθε ειλικρίνεια να τους είμαστε ευγνώμονες. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν είναι τίποτε περισσότερο από επαναλήψεις άλλων έργων που παρουσιάστηκαν παλαιότερα. Δε φέρουν καμία ένδειξη ότι είναι καθ οιονδήποτε τρόπο αυθεντικά. Συναρμολογήθηκαν από τεμάχια που δανείστηκαν από άλλους περισσότερο, παρά από την αγωνία και τη χαρά που υπάρχει μέσα στην προσωπική εμπειρία. Δεν κόστισαν τίποτε στους συγγραφείς τους πέρα από τη μηχανική εργασία της αντιγραφής και συναρμολόγησης.

Αφού λοιπόν ασχολήθηκα τόσο με το ξεσκόνισμα των προηγούμενων δηλώσεων μου, υποθέτω ότι θα έπρεπε να παρέχω στον εαυτό μου μια έξοδο διαφυγής σε περίπτωση που κάποιος θα ήθελε να με κατηγορήσει για αντιδραστικότητα και κατηγόρια. Παραδέχομαι ότι αναγκάζομαι να μιλήσω μέσα στο πλαίσιο της προσωπικής μου περιορισμένης εμπειρίας, και ίσως κάποιος ευαγγελικός συγγραφέας να εμφανίστηκε - άγνωστος σε μένα - που έγραψε κάποιο αριστούργημα για το οποίο δεν έχω ακόμη μάθει. Αν είναι έτσι, τότε σφάλλω. Πάλι αν κάποιοι από τους αναγνώστες μου θεωρούν το C.S.Lewis σαν έναν αυθεντικό διανοητή, θα ήθελα να εξηγήσω ότι θα κατέτασα τον κο Lewis σαν έναν απολογητή μάλλον παρά σαν έναν δημιουργικό θρησκευτικό συγγραφέα. Φέρει προς υποστήριξη του ιστορικού Χριστιανισμού ένα μυαλό λαμπερό σαν το φως του ήλιου και μια καταπληκτική ικανότητα να κάνει την πίστη των πατέρων μας να φαίνεται φυσιολογική και  λογική. Η αδυναμία του, ή μάλλον η αδυναμία των βιβλίων του βρίσκεται στο ότι τους λείπει η ηθική αναγκαιότητα. Κάποιος μπορεί να διαβάσει τα επιχειρήματά του, να συμφωνήσει με τη λογική τους και να παραμείνει πλήρως ασυγκίνητος από το όλο θέμα. Εν συντομία, τα βιβλία του πείθουν τη νόηση όμως δε δημιουργούν κανένα συνειδησιακό πρόβλημα. Γι' αυτό το λόγο ο C.S.Lewis πρέπει να καταταχθεί στους απολογητές. Δε θα μπορούσε ποτέ να γίνει ένας μεταρρυθμιστής.

Αν και είμαι πνευματικά ολόψυχα με το μέρος της ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης (στμ, εννοεί ορθή δόξα, όχι το δόγμα), είμαι ωστόσο υποχρεωμένος να αναγνωρίσω ότι ο Ευαγγελικαλισμός (στμ η Διαμαρτυρόμενη κίνηση γενικότερα), με τον τρόπο που διδάσκεται και τηρείται τον τελευταίο μισό αιώνα, τείνει να παραλύσει εντελώς τις κριτικές διαδικασίες σκέψης και την υγιή και ζωντανή διανόηση. Οι σύγχρονοι Χριστιανοί είναι παπαγάλοι, όχι αετοί, και προτιμούν, αντί να πετάνε ψηλά και να εξερευνούν την απεριόριστη βασιλεία του Θεού, να κάθονται στα σίγουρα κλουβιά τους και να επαναλαμβάνουν με στεντόρεια φάλτσα φωνή, θρησκευτικές λέξεις και φράσεις το νόημα των οποίων δεν καταλαβαίνουν σχεδόν καθόλου. Άλλη μια γενιά ή δύο ακόμη να περάσουν και αυτό που γνωρίζουμε σαν Ευαγγελικαλισμό, θα είναι Λιμπεραλισμός (στμ Ελευθεριάζοντες που απορρίπτουν τη θαυματοποιό δύναμη του Θεού και την κυριολεξία των θαυμάτων της Βίβλου). Τίποτε ζωντανό δεν αντέχει να ζει επί μακρόν με τις προμήθειες του χτες.

Οι Χριστιανοί αυτής της γενιάς πρέπει να "δουν" και να "γνωρίσουν" κάτι από μόνοι τους και για τον εαυτό τους αν πρόκειται τελικά να ξεφύγουν από την θρησκευτική γελοιοποίηση. Πομπώδεις πιασάρικες λέξεις δεν πρόκειται να τους σώσουν. Τα νοήματα εκφράζονται με λέξεις, αλλά είναι μία από τις ατυχίες της ζωής το ότι οι λέξεις τείνουν να συνεχίζουν να υφίστανται πολύ καιρό αφότου τα νοήματα έχουν χαθεί με αποτέλεσμα διάφοροι αδαείς άντρες και γυναίκες να νομίζουν ότι έχουν την αλήθεια απλά και μόνο επειδή έχουν τη σωστή λέξη γι' αυτήν. Σ' αυτό το σημείο δυστυχώς βρισκόμαστε και είθε ο Κύριός μας να μας ελευθερώσει.