Hello darkness, my old friend
Γεια σου σκοτάδι, παλιόφιλε
I've come to talk with you again
Ήλθα να τα πούμε πάλι
Because a vision softly creeping
Γιατί ένα όραμα απλώνεται σιωπηλά
Left its seeds while I was sleeping
Το σπόρο του άφησε ενώ κοιμόμουν
And the vision that was planted in my brain
Και το όραμα, που καρφώθηκε στο νου μου
Still remains
Παραμένει
Within the sound of silence
Μέσα στον ήχο της σιωπής
In restless dreams I walked alone
Σ' ανήσυχα όνειρα, μόνος περπατούσα
Narrow streets of cobblestone
Σε πλακόστρωτα στενοσόκακα
'Neath the halo of a street lamp
Κάτω απ' την άλω της λάμπας του δρόμου
I turned my collar to the cold and damp
Σήκωσα το γιακά μου απ' το κρύο και την υγρασία
When my eyes were stabbed by the flash of a neon light
Όταν τα μάτια μου θάμπωσαν απ' τα φώτα νέον των επιγραφών
That split the night
Που ξέσκιζαν τη νυχτιά
And touched the sound of silence
Κι άγγιζαν τον ήχο της σιωπής
And in the naked light I saw
Κι είδα μεσ' το φως το σκληρό
Ten thousand people, maybe more
Ανθρώπους μύριους ή πιο πολλούς
People talking without speaking
Ανθρώπους να μιλούν, αλλά να μη συζητούν
People hearing without listening
Ανθρώπους ν' ακούν, αλλά να μην προσέχουν
People writing songs that voices never share
Ανθρώπους να γράφουν τραγούδια χωρίς φωνή
And no one dared
Γιατί κανείς δεν τολμούσε να
Disturb the sound of silence
Ταράξει τον ήχο της σιωπής
"Fools", said I, "You do not know
"Μωροί", φώναξα, "Δε γνωρίζετε"
Silence like a cancer grows
Η σιωπή σαν καρκίνος απλώνεται
Hear my words that I might teach you
Ακούστε τα λόγια μου μήπως σας διδάξω
Take my arms that I might reach you"
Πιάστε τα χέρια μου μήπως σας αγγίξω"
But my words, like silent raindrops fell
Όμως τα λόγια χάθηκαν σαν τις σταγόνες της βροχής
And echoed
Και αντήχησαν
In the wells of silence
Μέσ' στα πηγάδια της σιωπής
And the people bowed and prayed
Κι οι άνθρωποι προσκύνησαν και προσευχήθηκαν
To the neon god they made
Στο θεό από νέον φώτα που είχαν φτιάξει
And the sign flashed out its warning
Και μια επιγραφή αναβόσβησε σαν προειδοποίησε
In the words that it was forming
Με λέξεις που σχηματίστηκαν λέγοντας
And the sign said, "The words of the prophets are written on the subway walls
And tenement halls"
"Των προφητών οι λόγοι γράφτηκαν στον υπόγειο και στους διαδρόμους των φτωχόσπιτων"
And whispered in the sounds of silence
Και τα ψιθυρίζουν μεσ' στον ήχο της σιωπής.
ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ-ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Η σιωπή είναι η σιωπή της συναίνεσης σ' ένα άδικο σύστημα (τι μπορώ να κάνω εγώ;) που σκοτώνει και αποκτηνώνει τους ανθρώπους. Είναι η σιωπή της αδιαφορίας, της δειλίας, του φόβου. Ο ήχος της είναι πιο δυνατός από οτιδήποτε άλλο και σκεπάζει τα πάντα (όπως λέμε: "έλαμψε δια της απουσίας του" σχήμα οξύμωρο). Γι' αυτό εξαπλώνεται σαν καρκίνος. Επειδή κανείς δεν την παρατηρεί και μπορεί να δρα ανενόχλητη μέχρι που να είναι πια αργά.
Τα φώτα νέον είναι το σύμβυλο του καταναλωτισμού, του Χόλιγουντ, της φανταχτερής γιορτής, της παρέλασης, της επίδειξης, της ψεύτικης ζωής. Είναι ο θεός των σημερινών ανθρώπων, που προσφέρει την εύκολη, διασκεδαστική ζωή (να περνάτε καλά) σ' αντάλλαγμα με τη σιωπή τους, την αδιαφορία τους, την ψυχή τους.
Οι άνθρωποι μέσα σ' ένα τέτοιο περιβάλλον δεν παράγουν τίποτε αληθινά πνευματικό-ζωντανό, παρά μόνο κακέκτυπα της αληθινής ζωής. Μιλούν, αλλά δεν παράγεται νόημα, ακούν, αλλά δεν καταλαβαίνουν εις βάθος, δεν έρχονται σε επίγνωση, γράφουν, αλλά δεν παράγουν σκέψη αληθινή, ή διανόηση, ή τέχνη.
Όσο κι αν τους μιλήσεις, όσο κι αν τους αγγίξεις, όσο κι αν τους διδάξεις, τελικά θα προτιμήσουν να προσκυνήσουν το θεό της ευκολίας που εκείνοι επινόησαν κι έφτιαξαν. Η ειδωλολατρεία ποτέ δεν πεθαίνει. Θα υπάρχει όσο υπάρχουν άνθρωποι που επιθυμούν τεχνητούς παραδείσους.
Κι έτσι τελικά, τα λόγια των προφητών γράφονται εκεί που κανείς δε θα πάει από τους καθώς πρέπει, εκεί που κανείς δε θα δώσει σημασία και δε θα σκεφτεί να ψάξει. Γιατί ο αληθινός Θεός πήγαινε και πηγαίνει πάντα κοντά στους ταπεινούς, τους φτωχούς, τους άσημους, τους πονεμένους, αυτούς που η κοινωνία μας έχει ξεχάσει μέσα στην παραζάλη της "ευημερίας" της.
Το αποτέλεσμα είναι τα λόγια της ζωής να βρίσκονται εκεί που κανείς βολεμένος δε θα ψάξει αν δε σηκωθεί από τον καναπέ, αφήσει το τηλεκοντρόλ και βγει από τη μακάρια ευδαιμονία του. Έτσι δε θα τ' ακούσει ο βολεμένος και θα τα καταπιεί ο ήχος της σιωπής.
Μπράβο! Πολύ ωραίο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία η ερμηνεία των στίχων του τραγουδιού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο τοτε το πειασανε...τωρα τι γινετε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλειο....!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο σου για την ανάλυση των στίχων Δεν θα μπορούσες καλύτερα να εξηγήσεις το νόημα του τραγουδιού...!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο, πολύ σωστά τα λες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια έκανες καλή δουλειά
ΑπάντησηΔιαγραφή