ΚΕΦΑΛΑΙΟ 26
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΠΤΙΚΗ ΜΑΣ
Λίγα πράγματα υπάρχουν που να είναι τόσο αποκαρδιωτικά όσο το να εργάζεσαι χωρίς να γνωρίζεις τους λόγους και τους στόχους σου. Αυτό σημαίνει να πελαγοδρομείς όσον αφορά τα μέσα και να αγνοείς το τελικό αποτέλεσμα.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι τα εργοστάσια ανταλλακτικών όπου οι εργαζόμενοι περνούν τα χρόνια τους φτιάχνοντας μικρά κομμάτια φαινομενικά ασήμαντα και μπορούν να ικανοποιηθούν μόνο όταν κάνουν τη σύνδεση με άλλα ανόμοια φαινομενικά κομμάτια αλλά και με το τελικό ολοκληρωμένο αντικείμενο του οποίου όλα είναι ένα μικρό τμήμα.
Επειδή το ανθρώπινο μυαλό είναι σχεδιασμένο ώστε να αντιλαμβάνεται ολοκληρωμένες και τελειωμένες έννοιες, αυτή η άνωθεν επιβαλλόμενη ενασχόληση με κομμάτια και μέσα και τμήματα είναι ιδιαίτερα ενοχλητική καθώς παράγει ατέλειωτη σύγχυση. Η τάση να σχεδιάζουμε και να δημιουργούμε σύμφωνα με κάποιο σχέδιο, είναι ισχυρή μέσα μας και νιώθουμε παγιδευμένοι και ηττημένοι όταν υποχρεωνόμαστε να περνούμε τις μέρες μας με κόπους που δε φαίνεται να παράγουν κανενός είδους ορατά αποτελέσματα. Είναι αυτή η αιτία μάλλον παρά η ίδια η εργασία που κάνει τόσες δουλειές να είναι βαρετές και κουραστικές.
Αναρωτιέμαι λοιπόν μήπως αυτό το επίπεδο κουραστικό αίσθημα που συναντούμε στις περισσότερες εκκλησίες, οφείλεται και εξηγείται τουλάχιστον εν μέρει σαν ψυχολογικό αποτέλεσμα της διάθεσης ενός αριθμού ανθρώπων που συναντώνται σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα χωρίς να γνωρίζουν επακριβώς για ποιο λόγο συγκεντρώνονται. Οι περισσότεροι άνθρωποι απλά δεν ευχαριστιούνται να πηγαίνουν στην εκκλησία και δεν θα το κάνουν αν μπορούν να το αποφύγουν ευγενικά. Και εκατομμύρια άλλοι μπορούν (να μην πάνε) και το κάνουν.
Θα ήταν πολύ εύκολο να απορρίψουμε αυτή την απέχθεια για την εκκλησία σαν ένα ακόμα σύμπτωμα της αμαρτίας και της αγάπης για το ηθικό σκότος, αλλά πιστεύω ότι μια τέτοια εξήγηση θα ήταν πολύ απλοϊκή για να είναι εντελώς αληθινή. Δεν εξηγεί αρκετά. Μερικοί άνθρωποι, για παράδειγμα, βρίσκουν την εκκλησία αφόρητη γιατί δεν υπάρχει σκοπός τον οποίο να επιθυμούν να πετύχουν ο ποιμένας και οι πιστοί, πέρα ίσως από το να αποκτήσουν δέκα καινούρια άτομα, να βρουν πώς θα καλύψουν τα έξοδα και να σχεδιάσουν κάποιες πολιτιστικές εκδηλώσεις για τη νεολαία. Και, πιστέψτε με, αυτό μπορεί να γίνει πολύ κουραστικό μετά από λίγο, τόσο κουραστικό που τα ζωντανά άτομα που τους αρέσει να κοιτούν μπροστά συχνά φεύγουν από τις εκκλησίες τρέχοντας κι αφήνουν τους άνευ πνεύματος, βαρετούς και απερίσκεπτους να συνεχίσουν μόνοι τους, αν μου επιτρέπεται να το πω όσον αφορά την αντίδρασή τους.
Για τον Παύλο δεν υπήρχε τίποτε το βαρετό ή κουραστικό στην πίστη του Χριστού. Ο Θεός είχε ένα σχέδιο το οποίο ακολουθείτο προς την τελείωσή του και ο Παύλος και όλοι "εν Χριστώ πιστοί" ήσαν μέρος του. Αφορούσε τον προορισμό, την απολύτρωση, την υιοθεσία και την απόκτηση μιας αιώνιας κληρονομιάς στα επουράνια. Ο σκοπός του Θεού έχει τώρα ανοιχτά αποκαλυφθεί (Εφεσίους 3:10-11).
Ήταν η γνώση ότι ήσαν μέρος ενός αιωνίου σχεδίου που εμφυσούσε άσβεστο ενθουσιασμό στους πρώτους Χριστιανούς. Έκαιγαν με άγιο ζήλο για το Χριστό κι ένιωθαν ότι ήσαν μέρος μιας στρατιάς που ο Κύριος οδηγούσε προς κατάκτηση ενάντια και πάνω σε όλες τις δυνάμεις του σκότους. Αυτό ήταν αρκετό για να τους γεμίσει με συνεχή ενθουσιασμό.
Είναι μία από τις ανωμαλίες του σήμερα ότι οι εκκλησίες φαίνονται να έχουν χάσει αυτό το πνεύμα και ο ενθουσιασμός που είχαν κάποτε και τώρα έχουν χάσει έχει περάσει σε αιρέσεις ξένες θρησκείες και ολοκληρωτικά πολιτικά συστήματα.
Τα μέλη τους παλεύουν με αυτό τον ενθουσιασμό και κινούνται προς την κατακυρίευση του κόσμου γιατί αυτός ακριβώς ο ενθουσιασμός τους κάνει σχεδόν ανίκητους. Ό,τι κάνουν γίνεται με έντονο συναισθηματισμό γιατί είναι πεπεισμένοι ότι ανήκουν σ' ένα αιώνιο σχέδιο που τους δικαιώνει αυτούς και τα μέσα που χρησιμοποιούν.
Ο Χριστιανός δε χρειάζεται να απολογηθεί για τα πιστεύω του. Είναι σε ευθεία γραμμή πνευματικός απόγονος των αποστόλων. Μπορεί να ελέγξει τα πιστεύω του αν είναι σε συμφωνία με τα πιστεύω των αγίων όλων των εποχών - ανατολής και δύσης - και θα δει ότι είναι. Μπορεί να ελέγξει τα πιστεύω σύμφωνα με τις Γραφές και θα δει ότι είναι.
Ποιο λοιπόν είναι το πρόβλημα; Γιατί αυτή η αδράνεια, η νάρκη στην οποία έχει περιπέσει η εκκλησία;
Η απάντηση είναι ότι είμαστε πολύ βολεμένοι, πολύ πλούσιοι, πολύ ευχαριστημένοι και ικανοποιημένοι. Κρατούμε την πίστη των πατέρων μας αλλά αυτή δε μας κρατά. Υποφέρουν από τύφλωση αυτοδικαίωσης λόγω των αμαρτιών μας. Σε εμάς έχει αφιερωθεί και εμπιστευθεί ο μέγιστος των θησαυρών, αλλά εμείς δεν είμαστε αφιερωμένοι σ' αυτόν. Επιμένουμε να κάνουμε τη θρησκεία μας ένα είδος διασκέδασης και θα το διασκεδάσουμε ούτως ή άλλως. Έχουμε χτυπηθεί από πνευματική μυωπία και βλέπουμε μόνο αυτά που είναι δίπλα μας.
Ο Θεός έβαλε την αιωνιότητα στις καρδιές μας, αλλά εμείς επιλέξαμε τον πεπερασμένο χρόνο. Προσπαθεί να μας τραβήξει το ενδιαφέρον σε ένα ένδοξο αύριο, αλλά εμείς ενδιαφερόμαστε για ένα άδοξο σήμερα. Είμαστε βεβαρημένοι από προβλήματα και βάρη της καθημερινότητας και μας διαφεύγουν οι αιώνιοι σκοποί. Αυτοσχεδιάζουμε και κουτσοπερπατάμε, ελπίζοντας να βρεθούμε στον ουρανό τελικά, αλλά δείχνουμε απροθυμία να βρεθούμε εκεί, ορθοί στο δόγμα, αλλά ελλιπείς και κουρασμένοι στην προσευχή και νιώθοντας βαρεμάρα για το Θεό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου