Τρίτη 13 Μαρτίου 2012

Η ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΙΣΤΙΩΝ - A.W.TOZER


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 25

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο,ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ


Ένα πράγμα που θα 'πρεπε να διδάσκεται ο νέος Χριστιανός όσο συντομότερα γίνεται μετά την αναγέννησή του, είναι ότι ο Χριστός είναι ό,τι χρειάζεται. Όταν πιστέψει αποτελεσματικά στο Χριστό σαν Κύριο και Σωτήρα του, μπορεί ταπεινά να δηλώσει την ανεξαρτητοποίησή του από οποιονδήποτε ή οτιδήποτε είναι έξω από το Χριστό.

Αυτό, η Καινή Διαθήκη το διδάσκει με μεγάλη έμφαση και καθαρότητα και πλήρη λεπτομέρεια. Δε` χρειάζεται να αναφέρουμε εδάφια που να υποστηρίζουν αυτή τη δήλωση, αλλά να προτείνουμε απλά σε όποιον έχει απορία να κοιτάξει από μόνος του, ιδιαίτερα το κατά Ιωάννη, τους Εφεσίους, τους Κολοσσαείς και τους Εβραίους.

Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό του σημερινού ευαγγελικαλισμού είναι η απουσία βεβαιοτήτων, που έχει σαν αποτέλεσμα  μια ταλαίπωρη αναζήτηση εξωτερικών αποδείξεων που θα υποστηρίξουν την πίστη του. Ξεκινάει με παρρησία να δηλώνει την πίστη του στο Χριστό, αλλά σύντομα κάμπτεται από τις αποδείξεις της επιστήμης και της φιλοσοφίας και πριν περάσει πολύς καιρός, αρχίζει να αναζητά διστακτικά κάποιες παράπλευρες αποδείξεις για να αναζωογονήσει την πίστη του.

Η μανιασμένη και μάταιη προσπάθειά μας να εναρμονίσουμε την αλήθεια του Χριστού με την ψυχολογία, τη φιλοσοφία και την επιστήμη είναι αρκετή απόδειξη μιας βαθιάς αβεβαιότητας μεταξύ μας όσον αφορά την επάρκεια του Χριστού. Είναι κωμικοτραγική η εικόνα των μοντέρνων "αποστόλων" μας που γλύφουν το χέρι οποιουδήποτε μορφωμένου που θα καταδεχτεί να πει κάτι θετικό για τον Ιησού Χριστό. Πόσο πρόθυμα τρέχουμε να τυπώσουμε οποιαδήποτε αναφορά από τα χείλη του όποιου Μεγάλου Ανδρός του κόσμου την οποία μπορούμε να διαστρέψουμε σε μια δήθεν παραδοχή ότι πιστεύει πως ο Ιησούς είναι ο Γιος του Θεού.

Η Καινή Διαθήκη δείχνει πως τον Χριστό και λέει ότι ο Θεός καλεί όλους τους ανθρώπους σε μετάνοια, γιατί έχει ορίσει μια μέρα κατά την οποία θα κρίνει τον κόσμο τον κόσμο περί δικαιοσύνης από τον Άνδρα που έχει ορίσει. Γι' αυτό έχει βεβαιώσει όλους τους ανθρώπους με το να Τον αναστήσει από τους νεκρούς. Ο Θεός επιβεβαίωσε δια παντός τους ισχυρισμούς και τις δηλώσεις του Χριστού. Είναι Αυτός που είπε πως ήταν και αυτό που είπε πως ήταν. Ο Χριστός δε στέκεται μπροστά σε κανέναν για να δεχτεί την κρίση του, αντίθετα ο κάθε ένας μας στέκεται μπροστά Του. Οποιαδήποτε αβεβαιότητα σαρώθηκε όταν αναστήθηκε από τους νεκρούς, αναλήφθηκε στους ουρανούς και απέστειλε το Άγιο Πνεύμα σαν τελικό μάρτυρά Του ανάμεσα στους ανθρώπους. Τώρα μπορεί να ειπωθεί ότι ο Χριστός σαν Δεύτερο Πρόσωπο της Θεότητας έχει αυτο-επιβεβαιωθεί. Δε χρειάζεται συμπληρωματικούς μάρτυρες από τον κόσμο της φύσης ή από τη φυλή των ανθρώπων. Είναι μάρτυρας του εαυτού Του.

Η πίστη του Χριστιανού αναπαύεται στο Χριστό τον Ίδιο. Σ' Αυτόν βασιζόμαστε και μέσα σ' Αυτόν ζούμε. Ο Χριστός δεν κερδίζει τίποτε από οποιαδήποτε ανθρώπινη φιλοσοφία όσο ευγενής ή αγνή κι αν είναι. Δε χρωστάει τίποτε στον Πλάτωνα ή στον Αριστοτέλη. Ακόμη κι αν αυτοί δεν είχαν ποτέ τους υπάρξει, ο Χριστός και πάλι θα ήταν το πλήρωμα της Θεότητες σωματικά, θα ήταν ό,τι είναι και τώρα και στους αιώνες. Το απολυτρωτικό του έργο τελειώθηκε αιώνες πριν από την άνοιξη της μοντέρνας επιστήμης και φυσικά δεν έχει ανάγκη από τη βοήθειά της. Ο Χριστός είναι μοναδικός με τη μόνη έννοια που ο κόσμος θα  μπορέσει ποτέ να καταλάβει. Είναι το μυστήριο της ευσέβειας, ένα θαύμα, μια εμφάνιση της Θεότητας μέσα στο χώρο και το χρόνο για ένα λόγο κι ένα σκοπό. Είναι πλήρης από μόνος Του.

Επειδή εμείς οι Χριστιανοί ζούμε σε δύο κόσμους ταυτόχρονα, τον πνευματικό και τον φυσικό, οφείλουμε, σαν υιοί του Αδάμ, στη φιλοσοφία και την επιστήμη ένα μεγάλο χρέος ευγνωμοσύνης. Η μουσική, η φιλολογία, οι τέχνες, η οικονομία, η μάθηση γενικά, συνεισφέρουν στην ευμάρειά μας και κάνουν τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος για να ζούμε μέχρι τη φανέρωση των υιών του Θεού και την απολύτρωση της ανθρωπότητας. Έτσι είναι καλό να αποκτούμε όλη τη γνώση που μπορούμε στο λίγο χρόνο που μας ανήκει. Ό,τι κι αν μάθουμε θα είναι αποθησαύρισμά μας για τον κόσμο που θα έλθει. Γι' αυτό το λόγο πιστεύω στην εκπαίδευση, όσο πιο πλήρη γίνεται, για όσο περισσότερους γίνεται, κι όσο πιο σύντομα γίνεται.

Αυτό είναι ένα πράγμα. είναι εντελώς διαφορετικό όμως το να προσπαθείς να εξισώσεις την πίστη στο Χριστό με τη φιλοσοφία ή την επιστήμη ή οποιοδήποτε άλλο από τα προϊόντα του ανθρώπινου νου. Και το να στηρίζεις την πίστη αυτή πάνω σε αυτά στο φως της θεότητας του Χριστού δεν είναι μόνο παράλογο, αλλά φτάνει τα όρια της ιεροσυλίας. Ο Χριστός είναι αρκετός. Το να έχεις Αυτόν και τίποτε άλλο είναι πλούτος πέρα από κάθε φαντασία. Το να έχεις όλα τ' άλλα χωρίς Αυτόν είναι μια κοσμική ειρωνεία που σε αποκόπτει για πάντα από αυτά που έχουν αληθινή σημασία τελικά. 

 Ο απόστολος το είπε καλά: "Χάρη σ' Αυτόν όμως εσείς βρίσκεστε μέσα στην πίστη του Χριστού, που έγινε από το Θεό σοφία για μας και δικαίωση και εξαγιασμός και απολύτρωση. Ώστε καθώς λέει η γραφή, όποιος καυχάται, ας καυχάται μόνο για τον Κύριο." (Α Κορινθίους 1:30-31).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου